"Γράφω την πρώτη φράση ενός κειμένου. Τι θα είναι άραγε; Άρθρο, διήγημα, δοκίμιο; Σύντομο, μεγάλο; Ίσως βιβλίο ολόκληρο. Ίσως τρεις φράσεις χωρίς συνέχεια. Ο υπολογιστής είναι γεμάτος από μισά, τρύπια, φαγωμένα κομμάτια.
Πολλές φορές αρχίζω να γράφω μηχανικά, με τον νου άδειο. Διέξοδος σε στιγμές ασφυξίας. Ξεκινάω και όπου με πάει. Ο τίτλος μπαίνει πάντα μετά. (Αν χρειαστεί).
Είμαι στην τρίτη παράγραφο. Χωρίς ακόμα να μαντεύω την τέταρτη αποφασίζω να την κλείσω. Έτσι κενή. Παρακάτω;"

Στο σύνολό τους οι Τολμηρές Ιστορίες σου μεταδίδουν με θέρμη την ανατρεπτική τους διάθεση και την έντονη ερωτική τους κατάφαση. Ένα βιβλίο ηθικά βλάσφημο και γι' αυτό όχι μόνο πρωτότυπο, αλλά και σημαντικό. (Μάνος Κοντολέων)

Ο Νίκος Δήμου αναγνωρίζεται κυρίως ως δοκιμιογράφος και αφορισμογράφος, ενώ σχεδόν κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά τον λογοτέχνη, που είναι πολύ πιο αξιοπρόσεχτη περίπτωση. [...] Σε όλα αυτά τα κομμάτια... ο λογοτέχνης Δήμου εκφράζεται σχεδόν αβίαστα, δραπετεύει από την προτεσταντική φυλακή του... με χιούμορ, ευλυγισία, αίσθηση για την λογοτεχνική λειτουργία του γκροτέσκου και της αντίφασης... (Δημοσθένης Κούρτοβικ)

Αρχίζεις να διαβάζεις αυτό το βιβλίο και δεν σταματάς παρά στο τελευταίο διήγημα. Είναι δώδεκα και το καθένα μιλάει για τα καθημερινά ανθρώπινα με απροσδόκητο λόγο και με μια τολμηρότητα που την κάνει φυσιολογική ο άριστος αφηγηματικός λόγος και οι καίριες επισημάνσεις. Η "Αποκάλυψη" είναι ένα μικρό αριστούργημα... (Κώστας Τσαούσης)