`Νόμιζα ωστόσο πως είχα γλιτώσει απ` όλες αυτές τις ιστορίες, μεγαλώνοντας.
Πίστευα πως είχα καταλάβει ότι αυτές οι ιστορίες δεν άξιζαν πια τον κόπο που έκανες χτες ακόμα για να τις ζήσεις, πίστευα πως είχα καταλάβει ότι είχαμε φτάσει σε ένα ανώτερο επίπεδο, πως μπορούσαμε να μην παίζουμε πια αυτά τα ανόητα παιχνίδια, πως δεν τα είχαμε ανάγκη, και να που τώρα βρισκόμουν να τρέμω μέσα στο σούρουπο σαν μαθητούδι, εντελώς ανήμπορος, εξουθενωμένος.`

Ο Φρανσίς είναι ένας επιτυχημένος συγγραφέας, πληγωμένος από τη ζωή.
Η γυναίκα του και η μία από τις δυο του κόρες πέθαναν μπροστά στα μάτια του.
Στα εξήντα του, βρίσκεται εγκατεστημένος στη Χώρα των Βάσκων όπου, παραμερίζοντας τις τελευταίες του τύψεις, ξαναπαντρεύτηκε. Να όμως που η κόρη του η Αλίς, που την αγαπάει περισσότερο απ` οτιδήποτε άλλο,
εξαφανίζεται απότομα και καταστρέφει αυτή την εύθραυστη ισορροπία.
Οχυρωμένος πίσω από το πνευματικό κάστρο που χτίζει για να μην καταρρεύσει, θ` ανακαλύψει έναν κόσμο όπου δε γίνεται να υπάρξει συγχώρεση.
Έρχεται μια μέρα που δε γίνεται πια να υπάρξει συγχώρεση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]