Εκτεταμένη εμπειρική έρευνα έχει δείξει ότι οι μαθητές κατέχουν και χειρίζονται (μέσα και κυρίως έξω από το σχολείο) πολλαπλές αναπαραστάσεις του φυσικού κόσμου - οι οποίες φαίνεται να διατηρούνται, παρ` όλες τις προσπάθειες του σχολείου για το αντίθετο. Στο βιβλίο αυτό, πέρα από αντιπροσωπευτικά δείγματα τέτοιας εμπειρικής έρευνας, καταδεικνύεται και θεωρητικά η ανάγκη να αναδειχθούν μαθησιακές διαδικασίες (και να κατασκευασθούν αντίστοιχα αναλυτικά προγράμματα) οι οποίες θα εκκινούν από τις νοητικές δομές του μαθητή, όχι μόνο για «ηθικούς» λόγους (σεβασμός της προσωπικότητας), αλλά και επειδή αναγνωρίζουν ότι μόνον έτσι η επικοινωνία και κατά συνέπεια η διδακτική διαμεσολάβηση είναι αποδοτικές. Οι συμβολές στο βιβλίο αναπτύσσονται σε τέσσερις διαστάσεις: η πρώτη αναφέρεται στην εξέλιξη των νοητικών δομών των μαθητών και την εννοιολογική αναδόμηση, η δεύτερη αφορά στην επιστημολογική και ιστορική εξέταση του ζητήματος της αλλαγής της επιστημονικής γνώσης, η τρίτη έχει περισσότερο εμπειρικό χαρακτήρα και αφορά στην καταγραφή συγκεκριμένων αναπαραστάσεων και, τέλος, η τέταρτη αφορά στη διδακτική παρέμβαση και την κατασκευή Αναλυτικών Προγραμμάτων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]