Ως έθνος, οι Γερμανοί είναι αναξιόπιστοι, μαλθακοί, χωρίς πυρήνα. Ο Μάρτιος του 1933 το απέδειξε. Τη στιγμή της πρόκλησης, που θα οδηγούσε άλλους πιο θερμόαιμους λαούς σε καθολική αυθόρμητη αντίδραση, η Γερμανία οδηγήθηκε σε καθολική αδράνεια και αποχαύνωση, παράδοση και συνθηκολόγηση - με δυο λόγια, σε νευρικό κλονισμό. Έτσι μιλάει ένας Γερμανός στο τέλος του Μεσοπολέμου, και μάλιστα ένας σωστός `άριος`, όπως θα ήθελαν οι ναζί, που γνώριζε όμως από πρώτο χέρι την εισβολή του ναζισμού στην καθημερινή ζωή. Σε μια εντυπωσιακή προσωπική μαρτυρία της εποχής, ο μετέπειτα διάσημος δημοσιογράφος και ιστορικός Σεμπάστιαν Χάφνερ αντιμετωπίζει εν θερμώ, αλλά με μοναδική διαύγεια και ειλικρίνεια, το τρομερό ερώτημα: Πώς έγινε δυνατή στη Γερμανία η άνοδος του Χίτλερ και του φονικού καθεστώτος του Πώς τα μικρά παραστρατήματα τόσων `καλών Γερμανών`, που πάσχιζαν να ζήσουν μακριά από την πολιτική, οδήγησαν στη μεγάλη πολιτική τραγωδία του ναζισμού

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]