(. . .) Η ζωή δεν διαχωρίζεται από τη συναισθηματική θέρμη, όταν κανείς εργάζεται πάνω στο υλικό που λέγεται άνθρωπος. Ο Γεώργιος Καββαδίας έζησε τη σαρακατσάνικη εμπειρία και με την καρδιά και με το πνεύμα του, το ένα στοιχείο εξυπηρετώντας εναλλακτικά το άλλο. (. . .) Σ` αυτόν τον κόσμο των μετακινούμενων νομάδων της βαλκανικής και της ελληνικής Ευρώπης που εξαφανίζεται, δεν διαθέτουμε παρά κατακερματισμένες μαρτυρίες, δύσκολα προσιτές. Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται μια μελέτη πάνω σ` αυτό το θέμα, με μια οπτική που αγκαλιάζει όλα τα στοιχεία της ύπαρξης (. . .). Μακάρι (. . . ) να αποτελέσει (. . .) μιαν απότιση τιμής στον αξιαγάπητο κόσμο των Σαρακατσάνων και ένα στοιχείο για τη χάραξη μιας αληθοφανούς εικόνας των ανθρώπων.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]