Η Μαύρη Θάλασσα ανατρέχει στη «Mεγάλη Kαταστροφή» των Ελλήνων του Πόντου μέσω μιας σειράς από «σονέτα-μονολόγους» ή φωνές από το παρελθόν. Ιερείς, πόρνες, στρατιώτες και ένα παράξενο σύνολο χαρακτήρων, ξαναζούν μέσα απ' αυτή την ποιητική αναγέννηση της φαντασ?ας ένα τραγικό κεφάλαιο της ελληνικής Ιστορίας. Με βάση την οικογενειακή ιστορία του συγγραφέα, καθώς και μια φανταστική επανάληψη των σκηνών από την ανταλλαγή των πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, τα ποιήματα προχωρούν από το τραγικό σε χιούμορ παράλογο και επικεντρώνονται στην ανθρώπινη τρέλα του πολέμου, στα βάσανα και στον ξεριζωμό. Γοητευμένος από την ιδέα μιας «κληρονομημένης μνήμης του πολέμου» και από παλιές οικογενειακές φωτογραφίες, ο ποιητής ταξίδεψε στη νότια ακτή της Μαύρης Θάλασσας εξερευνώντας τα παλιά ελληνικά χωριά και τα μοναστήρια των Ποντίων και διασχίζοντας τοπία που ακόμη κατοικούνται από τα φαντάσματα του Στράβωνα, του Ξενοφώντα και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 

«Δεν είμαι φιλόλογος ούτε ιστορικός και τα κείμενα αυτά σίγουρα δεν είναι η ιστορία της Μαύρης Θάλασσας. Δεν μ` ενδιαφέρει να κάνω εθνικιστικές ή πολιτικές δηλώσεις γύρω από ένα γεγονός που σημάδεψε την παγκόσμια Ιστορία. Αυτά εδώ είναι απλώς ποιήματα για τον ανθρώπινο πόνο, ένας φόρος τιμής σ` εκείνους που εξορίστηκαν ή εξοντώθηκαν, σε όλα τα θύματα της ματαιότητας του πολέμου». 

Σ.Π.