Ο Σπύρος Λαβδιώτης έχει εργαστεί για πάνω από είκοσι χρόνια στο χρηματοπιστωτικό σύστημα στον Καναδά και στην Ελλάδα. Σε αυτό το διαφωτιστικό βιβλίο θα μυήσει τον μη ειδικό αναγνώστη αρχικά στο σύγχρονο οικονομικό μοντέλο του αχαλίνωτου καπιταλισμού, του ξέφρενου χρηματιστηριακού τζόγου και της ύβρεως της τοκογλυφίας. Μέσα από απτά παραδείγματα θα δείξει ότι το μοντέλο αυτό, με οδηγό το δογματικό `φάντασμα` του άχρονου equilibrium, προάγει την υπερσυσσώρευση χρήματος σε ένα δαρβινικό πλαίσιο επιβίωσης του ισχυρότερου. Καθίσταται έτσι μη βιώσιμο αφού διευρύνει τις ανισότητες και, διαταράσσοντας την ισορροπία των κοινωνιών, οδηγεί αναπόφευκτα σε κατάρρευση. Δεν προκαλεί λοιπόν απορία το ότι οι οικονομικές κρίσεις επαναλαμβάνονται και έχουν κοινά γνωρίσματα.
Ασκώντας έντονη κριτική στο μοντέλο της Laissez Faire Οικονομίας του Adam Smith -που διδάσκεται σήμερα στις αίθουσες των πανεπιστημίων- ο ΣΛ θα εξετάσει, μεταξύ άλλων, τις έννοιες της ουδετερότητας του χρήματος, του μονεταρισμού και του νεομερκαντιλισμού, αντιπαραθέτοντας τρεις οικονομικές κρίσεις. Τη σημερινή κρίση που όλοι βιώνουμε με δραματικό τρόπο, ιδιαίτερα στη χώρα μας όπου με το υπάρχον νοσηρό πολιτικό κατεστημένο το μέλλον διαγράφεται ζοφερό· τη Μεγάλη Ύφεση του `30 όπου κατεστραμμένοι επιχειρηματίες πηδούσαν χέρι-χέρι στο κενό από τα παράθυρα των ουρανοξυστών της Νέας Υόρκης· και την κρίση της Αρχαίας Αθήνας όπου απεγνωσμένοι Αθηναίοι εγκατέλειπαν έντρομοι την πόλη τους για να μην πουληθούν σκλάβοι, αφού υποθήκευαν για τα δάνεια το ίδιο τους το σώμα.
Η κρίση της Αρχαίας Αθήνας, ωστόσο, ήταν η μοναδική που αντιμετωπίστηκε με επιτυχία, με τον μεγάλο νομοθέτη Σόλωνα να θεμελιώνει με το έργο του έναν πολιτισμό που όμοιό του δεν έχει ξαναγνωρίσει η Ανθρωπότητα. Πράγματι, οι βάσεις τίθενται από τα μεγάλα πνεύματα της Ελληνικής Αρχαιότητας, τον Αριστοτέλη, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Ξενοφώντα. Η αρχαία ελληνική σκέψη μας υπενθυμίζει ότι τα οικονομικά φαινόμενα είναι κυκλικά και συνεπώς επαναλαμβανόμενα, αφού η ανθρώπινη φύση είναι αμετάβλητη. Όσο διαχρονικές είναι οι οικονομικές κρίσεις, τόσο διαχρονική είναι και η αντιμετώπισή τους, αρκεί να προάγει αξίες και θεσμούς, επίσης διαχρονικούς, που η εφαρμογή τους σήμερα έχει τη δύναμη να αναμορφώσει το πολιτικό και οικονομικό σκηνικό, και να οδηγήσει σε έναν καλύτερο, βιώσιμο κόσμο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]

λίγες υπογραμμίσεις με στυλό εντός