Ποιήματα, μικρά πεζά, ιστορίες με ή χωρίς ηθικό δίδαγμα, μονόπρακτα και μοναδικόπρακτα, σενάρια, ασκήσεις επί νομικών θεμάτων και τραπεζικών επενδύσεων, αποσπάσματα ημερολογίου, σημειώσεις για ένα μανιφέστο, μονοδιάλογοι, αποτελούν το σώμα το οποίο επιβιώνει με την αναπνοή του αυτοσχεδιαστή. Από τα ταραγμένα χρόνια της χούντας, την κωδικοποίηση και τη λογοκρισία, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του `90, αντιμετωπίζοντας ειρωνικά και αποφασιστικά τη νέα τεχνολογία και τη μαζική ομοιομορφία, προτείνοντας τον αυτοσχεδιασμό και την ελεύθερη αναπνοή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]