Τα μοτίβα «αντιστροφή της κοινωνικής κατάστασης» και «ζωή εν θανάτ?» στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου, φανερώνουν μια σύνδεση με τις διεργασίες που γίνονται στη φάση του κατωφλιού των διαβατήριων τελετουργιών και στοχεύουν στη δημιουργία κοινωνιών μέθεξης, αδελφοσύνης, συντροφικότητας και ισότητας στις παύλειες κοινότητες.

Ο Απόστολος έχει στόχο την Εκκλησία ως εναλλακτική προς τον κόσμο κοινωνία και καλεί τους πιστούς του με αυτά τα μοτίβα σε μια κατάσταση μόνιμης, σε αντίθεση με τις διαβατήριες τελετουργίες, μεθοριακότητας, αντιπαραθέτοντας στις άκαμπτες δομές του κόσμου τις «αντιδομές» της Εκκλησίας: αυτός που θέλει να είναι πρώτος γίνεται διάκονος όλων, υπερβαίνονται οι φυλετικές και κοινωνικές και κάθε άλλου είδους διακρίσεις του κόσμου στο εσωτερικό της και είναι αδιανόητες οι σχέσεις που βασίζονται στη δύναμη και την οποιαδήποτε εξουσία, ακόμη και την πνευματική.