Οι διώξεις πληθυσμών και οι γενοκτονίες δεν έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος στην Ιστορία. Υπάρχουν εκείνες που συμβαίνουν μετά από πολεμικές συγκρούσεις και άλλες που γίνονται βάσει σχεδιασμού που έχει προαναγγελθεί με γεωστρατηγικά σοφίσματα και άλλα θεωρητικά κατασκευάσματα. Με σχέδια δηλαδή που από τη θεωρία πέρασαν σε τραγική εφαρμογή μέσα από τις ατραπούς μιας επιθετικής πολιτικής των κρατών που τις υιοθέτησαν. Οι θεωρίες αυτές χαρακτηριστικό έχουν ότι διεκδικούν για ένα κράτος άλλοτε `ζωτικό χώρο`, άλλοτε `στρατηγικό βάθος`, άλλοτε `γεωστρατηγική περιοχή` ή άλλα παρόμοια, χωρίς ποτέ να παύουν να σημαίνουν, σε καθαρή γλώσσα, ιμπεριαλισμό και πρόθεση βίαιης επέκτασης. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]