Η Λίζα ξύπνησε πριν από το ξυπνητήρι. Πριν από τον άντρα της, πριν από τα παιδιά τους, πριν από το Βελιγράδι, όπου βρίσκεται και πάλι. Δεν ανοίγει τα μάτια της. Η πόλη από την οποία ήρθε δεν είναι η ίδια μ` αυτήν όπου ξυπνάει. Ο χρόνος στον οποίο βρισκόταν είναι κάποιος άλλος, που μοιάζει περισσότερο με μη χρόνο. Απόψε τη νύχτα ο Άβελ δεν ήταν στην Πρίστινα. Ήταν εκεί όπου το φως και το σκοτάδι είναι ένα, όπου το πλήθος μαζεύεται στην πλατεία χορεύοντας και γελώντας. Τώρα ζει στο χείλος του παρόντος. Ακόμα λίγο και θα πέσει σ` αυτό σαν στην άβυσσο. Άλλοι ξυπνούν από έναν εφιάλτη για να αντικρίσουν την πραγματικότητα, ο Άβελ ξυπνάει στον εφιάλτη - για να συναντήσει την πραγματικότητα. Ένα βιβλίο για τις τραγικές τύχες του αλβανού Άβελ και της βελιγραδέζας Λίζα, θυμάτων της συλλογικής τρέλας. Ένα μυθιστόρημα για τα βαλκανικά μίση και τη βία, για τον εθνικιστικό φανατισμό, για την ηθική, και κάθε άλλη εξαθλίωση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]