Στους Φιλέλληνες ο Κρίστοφερ Μ. Γουντχάουζ καταγράφει το φαινόμενο του φιλελληνισμού κατά τη δεύτερη και τρίτη δεκαετία του 19ου αιώνα. Προτού ο λόρδος Byron ανάψει τη φωτιά, μολονότι υπήρχε κάποιο ενδιαφέρον για την Ελλάδα, δεν υπήρχε φιλελληνισμός. Σε αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας αναδεικνύει τη γέννηση του φαινομένου, τα ποικίλα αίτια: η κλασική παιδεία, η Μεγάλη Περιήγηση, η αρχαία κληρονομιά, το στρατηγικό ενδιαφέρον για την ανατολική Μεσόγειο και αναλύει το ευρύτερο χρονικό, καθώς και το γεωγραφικό πλαίσιο.
Για τους Έλληνες ο λόρδος Byron ήταν ένας ποιητής, ένας ήρωας και η συμβολή του στην απελευθέρωση της Ελλάδας ήταν κυριολεκτικά ασύγκριτη. Ο ρομαντικός ρεαλισμός του Byron ενέπνευσε τους ανθρώπους της δράσης και άρεσε στους πολιτικούς συμμάχους τους, ενώ ο τεχνητός ρομαντισμός του Shelley άρεσε στους εστέτ και στους ιδεαλιστές.
Ποιοι ήταν όμως οι υπόλοιποι που ήθελαν να συνεισφέρουν στον Αγώνα των Ελλήνων Ριζοσπάστες, ρομαντικοί εθελοντές αλλά και τυχοδιώκτες, δικηγόροι και βουλευτές, ποιητές, αρχαιοδίφες, έμποροι και μεταρρυθμιστές· γνωστά αλλά και σκιώδη ονόματα παρελαύνουν σε αυτή την έκδοση.