... Οι φαντάροι του τάγματος καταντήσανε να σιχαίνονται τον τόπο που είχαν κατακτήσει, και ήταν απότομοι με το λαό, και ο λαός ήταν απότομος μαζί τους, και σιγά σιγά οι κατακτητές άρχισαν να νιώθουν κάποιο φόβο, ένα φόβο που δε θα περνούσε ποτέ, που ποτέ δε θα μπορούσαν να τον χαλαρώσουν, ένα φόβο που κάποια μέρα θα τους έσπαζε το ηθικό και θα παίρνανε τα βουνά κυνηγημένοι σα λαγοί, επειδή οι κατακτημένοι δε χαλαρώνουν ποτέ το μίσος τους. Οι περίπολοι, βλέποντας φώτα, ακούγοντας γέλια, ελκύονταν σα για να ζεσταθούν σε φωτιά και όταν πλησίαζαν τα γέλια σταματούσαν, έσβηνε η ζεστασιά, κι οι άνθρωποι ήταν ψυχροί και πειθαρχικοί. Κι οι φαντάροι, μυρίζοντας ζεστό φαγητό έξω από τα μικρά εστιατόρια, έμπαιναν και παράγγελναν το ζεστό φαγητό και έβρισκαν πως παραήταν αλμυρό ή πως του είχαν βάλει πάρα πολύ πιπέρι...