Εν Αθήναις 1970, σελ. 288,  άκοπο. Με υπογραφή και αφιέρωση του συγγραφέα

Δεν γνωρίζουμε τα πρώτα χρόνια του βίου του. Γεννήθηκε στην Εύβοια, ή στην Κρήτη γύρω στα τέλη του 14ου αιώνα. Κατ΄ άλλους ήταν ισπανός Έλληνας από την πόλη Σαγούντου, που είχαν ιδρύσει Ζακυνθινοί. Ο ίδιος αποκαλέι τον εαυτό του Ευβοέα, το οποίο και φαίνεται πιθανότερο. Εκπαιδεύτηκε προφανώς στα σχολεία της Κωνσταντινούπολης. Συνόδεψε τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο στην Ιταλία για να συγκροτήσει σύνοδο προς ένωση των δύο Εκκλησιών το 1439. Λόγω των αρίστων γνώσεων της Λατινικής γλώσσας έγινε επίσημος διερμηνέας της συνόδου. Διακρίθηκε ως άνδρας αξιολογώτατος, εμπειρότατος γνώστης της ελληνικής και λατινικής γλώσσας και άριστος διερμηνέας των συζητήσεων. Οι καρδινάλιοι τον εθαύμασαν και είπαν ότι η ευγλωτία του οφείλεται στην φώτιση του αγίου πνεύματος. Προσλήφθηκε στην Βενετία ως γραμματέας του δεκαμελούς συμβουλίου. Αποφάσισε να επιστρέψει στη πατρίδα του, αλλά εκεί επτώχευσε. Τότε αναγκάστηκε να ξαναπάει στην Ιταλία. Καθ'οδόν ναυάγησε, έχασε την γυναίκα του και τα παιδιά του, εκτός από ένα, μαζί με όλη του την περιουσία. Απαρηγόρητος επέστρεψε στην Βενετία. Το συμβούλιο της Βενετίας τον ευσπλαχνίστηκε και του δώρισε 600 δουκάτα, ενώ τον διόρισε δημόσιο υπάλληλο και του παραχώρησε ετήσιο μισθό 200ων δουκάτων. Αργότερα πήγε στην Νεάπολη με τον Θεόδωρο Γαζή στον βασιλιά Αλφόνσο της Αραγωνίας. Εκεί διέπρεψε μερικά χρόνια και από την Νεάπολη πήγε στην Πάδοβα το 1459, όπου μετέφρασε στα λατινικά τον Ονήσανδρο. Διορίστηκε ως γραμματέας του Πάπα. Απεβίωσε στις 26 Μαρτίου 1463.