Γραμμένο άλλοτε με τη μορφή του ψυχαναλυτικού ιστορικού, και άλλοτε της αχαλίνωτης σεξουαλικής φαντασίωσης, άλλοτε ως ποίηση ή φανταστική αλληλογραφία, και άλλοτε ως ιστορικό ντοκουμέντο, το «Λευκό Ξενοδοχείο» καταγράφει τη ζωή μιας γυναίκας με δύο κύριους άξονες: την ψυχανάλυση, και τα βίαια γεγονότα των αρχών του αιώνα. Η Λίζα Έρντμαν, μισορωσίδα τραγουδίστρια της όπερας, είναι ασθενής του Φρόυντ στη Βιέννη αμέσως μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Με τη βοήθεια του Φρόυντ καταφέρνει να ξεπεράσει το πρόβλημα της υστερίας της και να συνεχίσει τη μουσική της σταδιοδρομία. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]