Πάρα πολύ σπάνια η βιογραφία ενός ποιητή παρουσιάζει το ενδιαφέρον που μας προσφέρει η πράγματι μυθιστορηματική ζωή του Φρειδερίκου Χέμπελ, - ένα ενδιαφέρον οδυνηρό, ωστόσο, τουλάχιστον ως τα τριαντατρία χρόνια του, γιατί ο αναγνώστης, κ` είναι πολύ φυσικό, δε μπορεί παρά να συμμετέχη σ` αυτήν, συμπάσχοντας, αγανακτώντας και κάνοντας τις πιο πικρές σκέψεις, μαζί με τον βιογραφούμενο. Το ευτύχημα είναι, πώς ο ιδιοφυής αυτός συγγραφέας, της περιόδου της "νέας Γερμανίας", γνώρισε σημαντικούς βιογράφους και, το κυριώτερο, μας άφησε τέσσερις ολόκληρους τόμους του πλούσιου, σ` αυτοβιογραφικό υλικό, ημερολογίου του, και, πέρ` απ` αυτούς, άλλους οχτώ, με την προσωπική αλληλογραφία του, κ` έτσι, ο μελετητής του ανθρώπου και του έργου του μπορεί, πέρα από τα εξωτερικά του γεγονότα, να παρακολουθήση άνετα και τον δραστικό αντίκτυπο των εξωτερικών γεγονότων αυτών στον εσωτερικό κόσμο του ποιητή. Όσο για τ` άλλα, μ` όλο που σίγουρα υπάρχουν, μια κ` υπάρχουν, κατά κανόνα, σε κάθε άνθρωπο, -θέλω να πω, τα μη μαρτυρηθέντα από κανέναν, ούτε, φυσικά, κι από τον ίδιο τον ποιητή (υπάρχει πάντα ένα όριο στις εξομολογήσεις μας, που δεν το υπερβαίνουμε ποτέ, κι ο άνθρωπος που δημιουργεί τον θρύλο του, περιφρουρώντας τον ταυτόχρονα, περιορίζει, σε πολύ προχωρημένο βαθμό, την ελευθερία του απέναντι των πάντων, επομένως και του εαυτού του), - θα πρέπη να ήσαν μάλλον λίγα και, γι` αυτό, ανίκανα να μας αφήσουν κενά στη διαδικασία της διαμόρφωσης της προσωπικότητας μέσω των μαρτυρηθέντων. [...