Η γαλλική φεουδαρχική κοινωνία υποδιαιρείται, σύμφωνα με την παράδοση, σε τρεις κλειστές τάξεις: τον κλήρο, τους ευγενείς και την `Τρίτη Τάξη`. Η προέλευσή της πρέπει να αναζητηθεί στο Μεσαίωνα, τότε που παγιώθηκε η διάκριση ανάμεσα στην τάξη των διδασκάλων, την τάξη των στρατιωτών και την τάξη των αγροτών. Όποιος δεν ήταν ούτε κληρικός ούτε ευγενής, συγκαταλεγόταν στους laboratores (καλλιεργητές) από τους οποίους προήλθε η Τρίτη Τάξη. Αυτή αρχικά περιλάμβανε μόνο εκείνους από τους αστούς που είχανε στην κατοχή τους μια άδεια και έτσι δεν εξαρτιόνταν από κανέναν φεουδάρχη. Οι παλιότερα ανελεύθεροι χωρικοί απόκτησαν αργότερα το χαρακτήρα της τάξης και, για πρώτη φορά το 1484, πήραν μέρος στην εκλογή αντιπροσώπων. Οι τάξεις σταδιακά εξελίχθηκαν σε σταθερούς θεσμούς και εξανάγκασαν τη μοναρχία να τις αναγνωρίσει, με τόσο κατηγορηματικό τρόπο, ώστε η διευθέτηση κατά τάξεις έγινε βασικός νόμος του βασιλείου καθαγιασμένος από το εθιμικό δίκαιο. [...]