Κάθε χρονική περίοδος χαρακτηρίζεται από ιδεολογίες, πολιτικές και γεγονότα σημαντικά ή ασήμαντα.
Εξαρτάται από τους ηγέτες, πολιτικούς, πνευματικούς ή εθνικούς και την επίδρασή τους στο λαό. Ο εικοστός αιώνας, από τις αρχές του και πολύ περισσότερο στην πορεία του, έγινε το θέατρο πολύ σπουδαίων γεγονότων και σημαντικών επιδράσεων, φιλοσοφιών και συγκρούσεων:
Δυο κινήματα, ο φασισμός και ο ναζισμός, παρουσιάστηκαν και κατέκλεισαν την Ευρώπη και από κοντά ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός τον κόσμο. Κοινός παρανομαστής σ` όλα αυτά ήταν ο υλισμός.
Ο φασισμός, ο εθνικοσοσιαλισμός, ο κομμουνισμός ήταν κινήματα ολοκληρωτικού χαρακτήρα. Κοινό χαρακτηριστικό τους ήταν η απόλυτη εξουσία του κράτους, η υπακοή σε ένα `χαρισματικό` ηγέτη, η προσωπολατρία, η υποδούλωση του προσώπου στη μάζα.
Μαρξ, Έγκελς, Λένιν και τελικά Χίτλερ, Μουσολίνι και Στάλιν έγιναν δάσκαλοι και καθοδηγητές ανθρώπων και λαών ανελεύθερων. Κατέβασαν, όπως λέει ο Καζαντζάκης στους `Αδερφοφάδες` από τα εικονίσματα το Θεό και ανέβασαν τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι, τον Στάλιν. Ο άνθρωπος όμως χωρίς Θεό είναι ή θηριώδης ή μανιώδης.
Οι οπαδοί τους πετούν το Θεόδοτο δώρο της ελευθερίας και υποδουλώνονται σε κινήματα, ιδεολογίες, άτομα.
Ο Θεός πέθανε λέει ο Νίτσε και πρεσβεύει τον υπεράνθρωπο.
Ο Ι. Θεοδωρακόπουλος, επιφανής καθηγητής της Φιλοσοφίας, παρατηρεί ότι δεν είναι τυχαίο ότι ο Χίτλερ χάρισε στον Μουσολίνι τα άπαντα του Νίτσε.
Έτσι έρχονται επαναστάσεις, ανατροπές, πόλεμοι, προσπάθειες επιβολής της ιδεολογίας του καθενός στους άλλους με τη βία, την υποδούλωση, την καταπίεση.
Ο καπιταλισμός καταπιέζει τα άτομα. Ο κομμουνισμός καταπιέζει τους λαούς. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι σκοτωμοί, τραυματισμοί, δάκρυα, ορφάνια, φτώχεια, καταστροφή. Ο ανθρωπισμός, η δημοκρατία, η ελευθερία, η ειρήνη και η αγάπη παραμερίστηκαν και έδωσαν τη θέση τους στο μίσος, την εκμετάλλευση, την αγριότητα, τον πόλεμο `Homo hominis lupus`.
Βαρύ φόρο αίματος και καταστροφών πλήρωσε η Ελλάδα γενικά και η Μεσσηνία ειδικά στο βωμό του ναζιστικού, φασιστικού και κομμουνιστικού τέρατος που αιματοκύλισαν την Ευρώπη και μας κληροδότησαν τον εμφύλιο σπαραγμό. Οικογένειες αγαπημένες, καριέρες, περιουσίες, προσπάθειες και όνειρα διαλύθηκαν και απομείναμε συντρίμμια πεταμένα στην ακτή μετά από μεγάλη τρικυμία.
Τα πρόσωπα που αναφέρονται εδώ και έζησαν εκείνα τα δραματικά χρόνια του πολέμου είχαν κι αυτά την ιστορία τους, τα όνειρά τους, τους αγώνες τους που θυσιάστηκαν στο βωμό των πολέμων.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]