Σκιά του παλιότερου εαυτού της ήταν η Αθήνα. Βία, έγκλημα, ελευθεριότητα, πολυπολιτισμός, ανεργία. Ηθική κατάρρευση... Πόρνες παντού. Και απόγνωση. Ναι, απόγνωση. Δελτία για τα πάντα και ουρές. Μαύρη αγορά... Πήγαινες επίσκεψη; Τους πήγαινες μια κονσέρβα, ένα σαλατικό, κάτι φαγώσιμο και σε λάτρευαν. ¶λλαξε το νόμισμα και η ζωή όλων. Πολλά μπορούσαν να κάνουν κάποιοι στην Αθήνα για ένα καφάσι με λαχανικά. Πότε-πότε, η αγορά ανάσαινε. Αλλά, για λίγο, καθώς τα γεμάτα καφάσια έφερναν και επιθέσεις εποίκων. Οπότε, τα των προσόψεων κόπηκαν. Κι έτσι, η γειτονιά ήξερε, οι Έλληνες ήξεραν και ο μανάβης πουλούσε στη ζούλα, χωρίς φανφάρες. ¶λλωστε, οι έποικοι είχαν την επιμελητεία τους: η κυβέρνηση φρόντιζε για τη βάση στήριξής της. Το νέο προλεταριάτο, έπρεπε να είναι καλοταϊσμένο, για να είναι σε θέση να εμπεδώσει την παρουσία του και να επιβληθεί στους Έλληνες.
Σελίδες 192
