Μ' έκανες ατέλειωτο, - αυτό είν' το θέλημά Σου κι η χαρά Σου. Το εύθραυστο αυτό ποτήρι δεν παύεις ολοένα να τ' αδειάζεις, και με νέα ζωή να το γεμίζεις ολοένα.
Την καλαμένια αυτή μικρούτσικη φλογέρα, την έφερες πέρα από λόφους και λιβάδια και σφύριξες μέσα σ' αυτήνε μελωδίες πάντα νέες.
Στο αθάνατο άγγιγμα των χεριών Σου, η μικρή μου καρδιά χάνει τα όριά της, από τη χαρά, και ξεσπάει σε ανεκλάλητη διάχυση.
Εδώ, μέσα σ' αυτές τις μικρούλικες φούχτες μου, σωριάζουνται όλα τα δώρα, τ' ανεξάντλητα, που μου 'ρχονται από Σένα. Περνούν τα χρόνια, μα εξακολουθείς να μου στέλνεις με την ίδια αφθονία, και πάντα βρίσκεται μέσα σ' αυτές μια μικρή γωνιά για να τη γεμίζεις.